Sinds 2003 neemt het Protocol Gebruikelijke zorg een belangrijke plaats in bij de toekenning van professionele zorg. Met de recente invoering van de WMO en de verwachte herziening van de AWBZ zal de vraag naar een rechtvaardige verdeling en een goede balans tussen formele en informele zorg de komende tijd een blijvend punt op de ethische beleidsagenda zijn.

Wat zijn de gevolgen van het formaliseren van informele zorg voor de zorgverlener, de zorgontvanger en voor de kwaliteit van de zorg die in de thuissituatie wordt geboden?

Vooral rondom helderheid en rechtvaardigheid van de standaardisering van gebruikelijke zorg. Burgers zijn minder vrij om te kiezen welke taken zij door wie laten verrichten, en worden door de overheid in een mal gedwongen. Bovendien komt de vrijwilligheid van mantelzorgers meer onder druk te staan door het verplichte karakter van gebruikelijke zorg.